നിങ്ങളുടെ ‘മാലാഖമാർ’ പറയുന്നത്

നഴ്സുമാരെ പിടിച്ച് മാലാഖമാരാക്കുമ്പോൾ നമ്മൾ വാസ്തവത്തിൽ അവരെ അപമാനവീകരിക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. രോഗവും മരണവും പടച്ചുവിടുന്ന (വിശ്വാസികളുടെ) ദൈവത്തിന്റെ നീതിരഹിതമായ തീർപ്പുകളെ പ്രതിരോധിക്കുന്നവരാണവർ. അവരെ ദൈവത്തിന്റെ താഴെ പ്രതിഷ്ഠിച്ച് വീണ്ടും അപമാനിക്കരുത്.

കേൾക്കാൻ സുഖമുള്ള ലേബലിടാൻ സമർത്ഥരാണ് നമ്മൾ. ദൈവമാണ്, കാരുണ്യക്കടലാണ്, ക്ഷമയുടെയും സഹനത്തിന്റെയും ഹെഡ്ഡാഫീസാണെന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ് അമ്മമാരെ  നമ്മളങ്ങിനെ ലേബലിട്ട് മനുഷ്യജീവി എന്ന വർഗ്ഗത്തിൽ നിന്ന്, സ്ത്രീ എന്ന സ്വത്വത്തിൽനിന്ന് പണ്ടേ പടിയടച്ച് പിണ്ഡം വെച്ചതാണ്. ഹരിജനങ്ങളെന്ന് ഓമനപ്പേരിട്ട് മറ്റു ചിലരെയും പണ്ട് നമ്മൾ ഒരിക്കൽ ഒതുക്കാൻ നോക്കി.  അവർ പക്ഷേ ആ ലേബലഴിച്ചുവെച്ച്, ദളിതനെന്നു പേരുമാറ്റി പുറത്തുവന്നു.

മാലാഖമാർക്കും നമ്മൾ അങ്ങിനെ ഒരു സ്ഥാനം കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്. സേവനം മാത്രമേ അവർക്ക് വിധിച്ചിട്ടുള്ളു. അവരിൽനിന്ന് നമ്മൾ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നതും അതുമാത്രമാണ്. നമുക്ക് വേണ്ടി ഉണ്ടാവേണ്ടവർ, നമ്മുടെ രക്തവും മലവും മൂത്രവും കഫവും വ്രണങ്ങളും കഴുകി വൃത്തിയാക്കേണ്ടവർ. നമ്മുടെ പരിചാരികമാർ. അത്രത്തോളമേ അവർ മാലാഖമാരാകുന്നുള്ളു. ഡ്യൂട്ടിക്ക് വരാൻ താമസിച്ചാൽ, മരുന്നു തരാനോ കുത്തിവെക്കാനോ വൈകിയാൽ, കിടക്കവിരി മാറ്റാൻ മറന്നുപോയാൽ, സമയാസമയത്തെത്താത്തി നമ്മുടെ സുഖസൌകര്യങ്ങൾ നോക്കാൻ അമാന്തിച്ചാൽ നമ്മുടെ തെറിവിളിയും പഴിയും കേൾക്കേണ്ട മാലാഖമാരാണിവർ.  ദൈവത്തിനെ ചീത്ത വിളിക്കാനാവില്ലല്ലോ. അപ്പോൾ ആ കലിപ്പു തീർക്കാൻ നമുക്ക് മാലാഖമാർ തന്നെ വേണം. വിശ്വാസികളുടെ ദൈവത്തിന്റെ ഈ രണ്ടാം നിര പൌരന്മാരോട് ഇന്നലെ വരെ നമ്മളെടുത്തിരുന്ന ഈ നിലപാടിനെ സാധൂകരിക്കാനാണ് നമ്മളവർക്ക് ഈ മാലാഖാ പട്ടം അണിയിച്ചത്.

ആതുരസേവനത്തിന്റെ താഴത്തെ പടിയിലുള്ള ഈ മാലാഖമാരെ കാണാൻ നമുക്ക് മുംബയിലെയും ദില്ലിയിലെയും കൊച്ചിയിലെയും കൊല്ലത്തെയും സമരങ്ങൾ വേണ്ടിവന്നു. പക്ഷേ അപ്പോഴും നമ്മൾ ഭൂരിപക്ഷത്തിന് ആതുരാലയങ്ങളുടെ സാധാരണ പ്രവർത്തനങ്ങളെ തടസ്സപ്പെടുത്തുന്നവർ മാത്രമാണ് അവർ.  ആതുരാലയങ്ങളെ ദൈവങ്ങളും ദൈവത്തിന്റെ കങ്കാണികളും ക്രമാനുഗതമായി കൈവശപ്പെടുത്തിയപ്പോഴും ഈ മാലാഖമാരെ നമ്മൾ കണ്ടില്ല. അവർക്ക് നമ്മൾ വിശേഷാൽ ചിറകുകളൊന്നും നൽകിയതുമില്ല. മനുഷ്യകുലത്തിന്റെ സേവനം മാത്രമേ മാലാഖമാർക്ക് വിധിച്ചിട്ടുള്ളു എന്നു നമ്മൾ തീർപ്പു കൽ‌പ്പിച്ചു. നമുക്ക് കിട്ടുന്ന സേവനത്തിനും നമ്മൾ നൽകുന്ന സേവനത്തിനും പന്തിയിൽ നമ്മൾ വെവ്വേറെ ഇലയിട്ടു.

മക്കളെ മാലാഖമാരാക്കുന്നത് നമുക്കാലോചിക്കാൻ പോലും വയ്യ. ആ മാലാഖാപട്ടം സാമ്പത്തിക-സാമൂഹിക ശ്രേണിയുടെ താഴെത്തട്ടിലുള്ള, മറ്റൊരു നിവൃത്തിയുമില്ലാത്തവർക്കിരിക്കട്ടെ എന്ന് ഉദാരമതികളായി നമ്മൾ. ഭിഷഗ്വര ദൈവങ്ങളാക്കാനായിരുന്നു നമ്മൾക്ക് മക്കൾ. അതിനാകാത്തവർ മാത്രം തങ്ങളുടെ മാലാഖക്കുട്ടികളെ ആശുപത്രികളുടെ ഇടനാഴികളിലേക്ക് പറത്തിവിട്ടു. ദാരിദ്ര്യത്തിലും ജീവിത ദുരിതങ്ങളിലും പെട്ട് ചിറകുമുറിഞ്ഞ് അവർ അലഞ്ഞു. തൊഴിലിനു മാന്യത കിട്ടാനും, വിശപ്പകറ്റാനും കടലുകടക്കേണ്ടിവരുകപോലും ചെയ്തു മാലാഖമാർ പലർക്കും.

മാലാഖമാർ ദൈവത്തിന്റെ അടിമകളോ, അവരിലും ഒരുപടി താഴ്ന്നവരോ മാത്രമാണ്. യജമാനന്മാരുടെ ഇംഗിതത്തിനനുസരിച്ചു മാത്രം അവതരിക്കുകയും ജീവിതോദ്ദേശ്യം നിർവ്വഹിക്കുകയും അതു കഴിഞ്ഞാൽ മാലാഖമാരല്ലാതാവുകയും ചെയ്യുന്ന വർഗ്ഗം. ബീനയും രമ്യയും വിനീതയുമൊന്നും ഒരു ദൈവത്തിന്റെയും ഇംഗിതമല്ല നടപ്പാക്കുന്നത്. മുന്നേ സൂചിപ്പിച്ചപോലെ വിശ്വാസികളുടെ ദൈവത്തിന്റെ ഹിതത്തിനെ തങ്ങളാലാവും വിധം ധീരമായി ചെറുത്ത് മനുഷ്യനെ രോഗ-മരണങ്ങളിൽനിന്ന് രക്ഷിക്കാനും എല്ലാ പ്രതികൂലാവസ്ഥകളോടും എതിരിട്ട് മനുഷ്യപക്ഷത്തു നിൽക്കാനും ദൃഢനിശ്ചയമെടുത്തവരാണവർ. ഏറിയാൽ ഹെഡ് നേഴ്സെന്ന വറചട്ടിയോളമേ എത്തൂ എന്നറിയാമായിരുന്നിട്ടും പരാതികളൊന്നുമില്ലാതെ നമ്മുടെ വളരെയടുത്ത്, നമ്മെത്തൊട്ട്, രാവും പകലും കൂടെ നിൽക്കുന്നവർ. ഈ ഭൂമിയിൽത്തന്നെ.

മാലാഖമാരല്ല അവർ. ഇത്രനാളും നമ്മൾ കാണാൻ കൂട്ടാക്കാതിരുന്ന നമ്മെപ്പോലെത്തന്നെയുള്ള മനുഷ്യജീവികൾ. അളമുട്ടിയാൽ, വേണ്ടിവന്നാൽ, ജീവിതത്തിനും മരണത്തിനുമിടക്ക് നമ്മെ അമ്മാനമാടാൻ കഴിവുള്ളവർ. രോഗാതുരതയുടെ വിവേചനമില്ലായ്മയും രോഗഗ്രസ്തമായ ജീവിതങ്ങളുടെ നിസ്സഹായതയും വെപ്രാളവും ഫലിതവും ദിവസവും നേരിട്ടു തൊട്ടറിയുന്നവർ. ഏതൊരു ദൈവത്തേക്കാളും മാലാഖയേക്കാളും ശക്തിശാലികൾ. മനക്കരുത്തുള്ളവർ. സഹാനുഭൂതിയുള്ളവർ. അദ്ധ്വാനികൾ.

അവരെ മനുഷ്യരായി പരിഗണിക്കുകയും അവരുടെ തൊഴിലിനെ മാനിക്കുകയും മതിയായ വേതനം നൽകുകയും ചെയ്താൽ മാത്രം മതിയാകും. മകന് പെണ്ണാലോചിക്കുമ്പോൾ നഴ്സെന്നു കേട്ട് നിങ്ങൾ മുഖം ചുളിക്കാതിരുന്നാൽ മാത്രം മതിയാകും. അത്രയൊക്കെയേ വേണ്ടൂ അവർക്ക്. 

നിങ്ങളുടെ മാലാഖപ്പട്ടമൊന്നും അവർക്കു വേണ്ട.